Jeffry in het Champs Elysées Theater in februari 2009

Op uitnodiging van de F.M.S. Frensch Music Foundation zal Jeffry op 14 februari 2009 twee optredens verzorgen in het Champs Elysees theater in Parijs. Veertien Europese zangers die de Franse taal prolongeren in hun eigen land zijn hiervoor geselecteerd door een commissie van de Foundation waarvan Charles Aznavour beschermheer is. "Een hele grote eer, eerst Cannes en nu Parijs, het kan niet op, ik ben echt verrast" aldus de zanger. Het zal een moeilijke keuze zijn om chansons te kiezen welke hij wil gaan zingen, maar Brel, Becaud en Piaf staat hoog in het vaandel. Wordt vervolgd!

UITVERKOCHT!

DIT PROGRAMMA IS HELAAS UITVERKOCHT!!!

J'ai deux mots a vous rire...Jeffry in Cannes

Ja, daar sta je dan...in het Grand theater van Cannes, 2000 koppig publiek die je elk moment kunnen vermorzelen, ja luister, je komt natuurlijk wel aan de "man van het jaar 2008" hun Jacques Brel...Pfff...het zweet brak mij uit, mijn benen hadden het gevoel op een schip te staan in felle storm...Als zijn dochter France Brel mij introducéred valt er een onmiddelijke stilte. Zij introduceerde mij als volgt: Mijn vader gaf zijn ziel en zaligheid in het chanson. Elk woord die hij zong omstreelde hij met gebaren en in druipend zweet. Er is een chansonnier uit Nederland die dit perfect omschreef in het boek "Ik heb twee woorden om te lachen" opgedragen aan mijn vader Jacques Brel. Een pracht gedicht, maar ik heb het voorrecht gehad hem te mogen zien optreden in Brussel en ik kan u verzekeren, met dezelfde overgave als mijn vader zong hij "Voir un ami pleurer...(een vriend zien huilen). Hier is Jeffry Bonnet...Het applaus is oorverdovend en de vaste pianist van Brel (Jean Coti) begeleid mij op een pracht intro het chanson. Het publiek zwijgt, even valt er een stilte en ik kom oplopen. Als ik zing, komt het vanuit mijn tenen, ik wil tout Cannes plat hebben, het is weliswaar een hommage aan Brel, maar toch. Als ik uit mijn bezieling van het lied kom op de eindaccoorden van het lied, valt er weer een stilte, ik eindig met een gebaar waar ik met mijn hand het licht van de volgspot tegen hou zodat niemand mijn tranen kan zien, want het chanson eindigt tenslotte met de zin: maar een vriend te zien huilen, nee, dat kan ik niet". Dan ontsteekt de orkaan van applaus en toewijding, de genegenheid, de dankbaarheid en voor mij "de erkenning". Ik als simpele Hollander, weliswaar van Franse afkomst, in de voetsporen van Brel, voor zo'n publiek, meer kan een artiest zich niet wensen. Op you tube staat de registratie, geweldig, als het publiek Bravo encore galmt, val ik in de armen van France Brel. Zij fluistert zachtjes: "du nom de mon père, merci beaucoup" (uit naam van mijn vader, hartelijk bedankt). Ja, dan slik je wel even, dit is waarschijnlijk de mooiste ervaring die ik ooit heb mogen opdoen, dit maak je maar 1 keer mee...

Nieuw theaterproductie TROIS FOIS B

TROIS FOIS van start...
Woensdag 8 oktober presenteert Sticht Eykenburg het nieuwe programma van Jeffry Bonnet "TROIS FOIS B" in het WDC de Kronkel, Westeinde 425 te Den Haag. Samen met accordeonist Andre Bombeline geeft hij zijn eerste try out voorstelling, een totaal nieuw programma met chansons van Gilbert Becaud en Jacques Brel. Allemaal nieuwe nummers dus, met vijf nieuwe vertalingen van Brel songs in het Nederlands. Van Becaud zingt hij zijn grootste hits zoals: Et maintenant, Nathalie, Au revoir, Je partirai e.v.a.
Een bruisend programma met veel muzikale hoogtepunten!
WDC de Kronkel
Westeinde 425
Den Haag
Zaal open: 19.30 uur - Aanvang: 20.15 uur
Kaarten verkrijgbaar aan de kassa (dag. 09.00-15.00u)
Telf. reserveren. 070-775.7000 - 070-2202307

GRANDIOOS...BEDANKT LIEF PUBLIEK!

Een overvol programma in een overvolle zaal, het concert van 14 mei j.l. was compleet uitverkocht!
Staande ovaties en het galmde: Bis..bis...bis..encore, encore! Maar liefst 28 chansons bracht Jeffry ten gehoren, stuk voor stuk juweeltje en dit keer met zoveel overgave, dat in de zaal menig traantje werd weg gepinkt.
Het in Nederlands vertaalde "Ne me quitte pas, verlaat mij niet" was direct na het intro het openingnummer van dit programma. Het greep je direct bij de strot, Jeffry liet er geen gras over groeien, hij had het publiek dit keer in extase...
Het programma had een goede opbouw, na de pauze kwamen de echte Brel juweeltjes ui de kast die Jeffry op sublieme wijze vertolkte. Zijn voordracht en zang samen vormen een prachtig stukje theaterspectacel. Het chanson "Droom" is zo krachtig met een orkaankracht aan volume, dat ik me afvroeg: "Waar haalt hij het vandaan?" En dit na 27 intensieve chansons! Er was een brief binnen gekomen aan Jeffry gericht, die hij voor de voorstelling in zijn kleedkamer ontving. De brief had een speciaal verzoek...of hij als toegift "La vie en rose" wou zingen.
Een ongewone combinatie, Brel en Piaf in een programma, maar gezien de reden tot verzoek, gaf bij Jeffry de doorslag om dit chanson toch uit te voeren. Het gehele publiek zong werkelijk woord voor woord met hem mee, een kleine Arena in het hartje van Den Haag. Ik heb intens genoten, wat een artiest...hij sloot af met de woorden: "Grandioos, bedankt lief publiek". Nee, jij bedankt Jeffry voor al die prachtige theatershows waarvan wij steeds opnieuw kunnen genieten.
Mw. H.J. ten Laar
Den Haag

Concert in het WDC de Kronkel 14 mei a.s.

30 ans deja...Brel, met dit programma sluit Jeffry Bonnet en het combo Andre Bombeline het theaterseizoen 2007 af in het WDC de Kronkel, Westeinde 425 te Den Haag. Het wordt een zwaar, maar glorieus concert waarin Jeffry al zijn Brel chansons zingt.

Entree: 10,- Ooievaarpashouders: 7,50

Zaal open 19.30 - Aanvang: 20.15

Einde voorstelling: 22.30

Concert van hoog niveau...ovationeel applaus voor Jeffry...

Een schoenlepel ontbrak om de laatste bezoekers van het concert in het Centro latino te krijgen. Wat een geweldige voorstelling, maar liefst 28 chansons bracht hij samen met het combo Bombeline ten gehoren. Voor een compleet uitverkochte zaal bracht Jeffry Bonnet het publiek soms tot tranen met zijn prachtige vertalingen van Brel songs. Hoewel de Roomse zotten en Rosa op je lachspieren werkte. Een duidelijke boodschap naar de maatschappij, stuk voor stuk allemaal juweeltjes die van eigen hand komen. Het lijkt een uitputtingsslag, maar met simpele eenvoud zoekt Jeffry zich een weg door al die moeilijke en soms gecompliceerde teksten, die veel bijval kregen van het publiek. Duidelijk herkenbaar dus. Zijn vertaling van La quete zorgde voor een hommagioneel einde van het programma, een tekst die je direct bij de strot pakt, die meesleept in zijn gedachtengang.

"Droom je onmogelijkste dromen, vergeet het verdriet wat nog leeft,

en schreeuw, laat je tranen maar stromen, heb lief, wat het leven je geeft...

Heb lief, tot het einde van je krachten, heb lief tot de dood je bevrijdt,

bemin, al die dagen en nachten, en wacht op die ster die je leidt..."

De vakmanschap van de pianist en accordeonist begeleide Jeffry overigens op sublieme wijze.

Het toernee dringt zich op...het land in Jeffry, dit programma moet Nederland zien!