Een schoenlepel ontbrak om de laatste bezoekers van het concert in het Centro latino te krijgen. Wat een geweldige voorstelling, maar liefst 28 chansons bracht hij samen met het combo Bombeline ten gehoren. Voor een compleet uitverkochte zaal bracht Jeffry Bonnet het publiek soms tot tranen met zijn prachtige vertalingen van Brel songs. Hoewel de Roomse zotten en Rosa op je lachspieren werkte. Een duidelijke boodschap naar de maatschappij, stuk voor stuk allemaal juweeltjes die van eigen hand komen. Het lijkt een uitputtingsslag, maar met simpele eenvoud zoekt Jeffry zich een weg door al die moeilijke en soms gecompliceerde teksten, die veel bijval kregen van het publiek. Duidelijk herkenbaar dus. Zijn vertaling van La quete zorgde voor een hommagioneel einde van het programma, een tekst die je direct bij de strot pakt, die meesleept in zijn gedachtengang.
"Droom je onmogelijkste dromen, vergeet het verdriet wat nog leeft,
en schreeuw, laat je tranen maar stromen, heb lief, wat het leven je geeft...
Heb lief, tot het einde van je krachten, heb lief tot de dood je bevrijdt,
bemin, al die dagen en nachten, en wacht op die ster die je leidt..."
De vakmanschap van de pianist en accordeonist begeleide Jeffry overigens op sublieme wijze.
Het toernee dringt zich op...het land in Jeffry, dit programma moet Nederland zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten