J'ai deux mots a vous rire...Jeffry in Cannes

Ja, daar sta je dan...in het Grand theater van Cannes, 2000 koppig publiek die je elk moment kunnen vermorzelen, ja luister, je komt natuurlijk wel aan de "man van het jaar 2008" hun Jacques Brel...Pfff...het zweet brak mij uit, mijn benen hadden het gevoel op een schip te staan in felle storm...Als zijn dochter France Brel mij introducéred valt er een onmiddelijke stilte. Zij introduceerde mij als volgt: Mijn vader gaf zijn ziel en zaligheid in het chanson. Elk woord die hij zong omstreelde hij met gebaren en in druipend zweet. Er is een chansonnier uit Nederland die dit perfect omschreef in het boek "Ik heb twee woorden om te lachen" opgedragen aan mijn vader Jacques Brel. Een pracht gedicht, maar ik heb het voorrecht gehad hem te mogen zien optreden in Brussel en ik kan u verzekeren, met dezelfde overgave als mijn vader zong hij "Voir un ami pleurer...(een vriend zien huilen). Hier is Jeffry Bonnet...Het applaus is oorverdovend en de vaste pianist van Brel (Jean Coti) begeleid mij op een pracht intro het chanson. Het publiek zwijgt, even valt er een stilte en ik kom oplopen. Als ik zing, komt het vanuit mijn tenen, ik wil tout Cannes plat hebben, het is weliswaar een hommage aan Brel, maar toch. Als ik uit mijn bezieling van het lied kom op de eindaccoorden van het lied, valt er weer een stilte, ik eindig met een gebaar waar ik met mijn hand het licht van de volgspot tegen hou zodat niemand mijn tranen kan zien, want het chanson eindigt tenslotte met de zin: maar een vriend te zien huilen, nee, dat kan ik niet". Dan ontsteekt de orkaan van applaus en toewijding, de genegenheid, de dankbaarheid en voor mij "de erkenning". Ik als simpele Hollander, weliswaar van Franse afkomst, in de voetsporen van Brel, voor zo'n publiek, meer kan een artiest zich niet wensen. Op you tube staat de registratie, geweldig, als het publiek Bravo encore galmt, val ik in de armen van France Brel. Zij fluistert zachtjes: "du nom de mon père, merci beaucoup" (uit naam van mijn vader, hartelijk bedankt). Ja, dan slik je wel even, dit is waarschijnlijk de mooiste ervaring die ik ooit heb mogen opdoen, dit maak je maar 1 keer mee...